Skansen w Kwiatówku i Grodzisko w Tumie
W Skansenie w Kwiatówku i Grodzisku w Tumie na początku kwietnia ruszyło ponowne przyjmowanie odwiedzających po przerwie zimowej.
Są to miejsca o wyjątkowych walorach historycznych.
- Grodzisko w Tumie to pozostałość wczesnośredniowiecznego grodu, czyli miejsca obronnego, a zarazem lokalnego centrum administracyjnego w czasach dynastii Piastów. Stanowi najstarszy element średniowiecznej Łęczycy – pisze facebookowy profil Centralny ŁUK Turystyczny.
Zespół osadniczy Tumu-Łęczycy to unikalny przykład miejsca, w którym przeszłość historyczna otwiera się przed nami, odsłaniając tajemnice średniowiecznych ziem polskich i pokazując obok siebie Polskę drewnianą i murowaną.
- W archeologiczno-historycznym krajobrazie Polski istnieją miejsca, które są żywymi, choć niemymi świadkami przeszłości ziem polskich. To miejsca, które mimo upływu wieków nawet dziś możemy rozpoznać jako wyjątkowe i które same z siebie przykuwają uwagę. Wyróżniają się właściwą sobie wyjątkowością i sprzyjającym otoczeniem, co w połączeniu tworzy unikalny charakter – czytamy na tum.maie.lodz.pl.
Takim miejscem bez wątpienia jest średniowieczny zespół Tumu – Łęczycy, łącznik pomiędzy dziejami Polski we wczesnym i późnym średniowieczu, który przetrwał do naszych czasów w formie absolutnie unikalnej.
Grodzisko w Tumie oraz Skansen Łęczycka Zagroda Chłopska stanowią integralną część Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi.
Skansen w Maurzycach
Kolejnym ciekawym miejscem wartym wybrania na cel małej wycieczki są Maurzyce i tamtejszy Skansen.
- Łowicki Park Etnograficzny w Maurzycach gromadzi zabytki architektury z terenu dawnego Księstwa Łowickiego (obszar współczesnych powiatów łowickiego i skierniewickiego). Położony jest w odległości ok. 7 km od Łowicza, przy trasie Warszawa – Poznań. Do zwiedzania został udostępniony w połowie lat 80. Obecnie znajduje się tu ponad 40 obiektów, datowanych w większości na II poł. XIX i I poł. XX w. Ich rozmieszczenie ukazuje dwa historyczne układy przestrzenne łowickiej wsi: tzw. starą wieś – owalnicę z centralnym placem wioskowym, występującą w XIX w. oraz tzw. nową wieś – pouwłaszczeniową ulicówkę – opisują pracownicy Muzeum w Łowiczu.
W skansenie znajdziemy małą architekturę – kapliczki, studnie i przydrożne krzyże. Zobaczycie, jak kiedyś wyglądały wnętrza domostw. Są budynki rzemieślnicze i ochrony przeciwpożarowej (rekonstrukcja strażnicy ze Złakowa Borowego, bróg z ekspozycją sprzętu strażackiego).
Co ciekawe na teren skansenu trafił zespół sakralny z Wysokienic złożony z drewnianej, jednonawowej świątyni datowanej na 1758 r. oraz dzwonnicy z 1774 r.
- Kościół pod wezwaniem św. Marcina, fundacji arcybiskupa gnieźnieńskiego Adama Komorowskiego, wzniesiony został w stylu barokowym. Posiada dach kryty gontem z wieżyczką z sygnaturką oraz zachowany oryginalny wystrój wnętrza złożony m.in. z ołtarzy, ambony i chrzcielnicy. Obok świątyni zlokalizowano budynek plebanii z Pszczonowa z przeł. XIX/XX w. Translokacja i renowacja obiektów była współfinansowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego – dodają pracownicy Muzeum.
Sieradzki Park Etnograficzny
Sieradzki Park Etnograficzny położony jest przy ul. Grodzkiej 1, między Żegliną a Zalewem Paradzianka, w pobliżu “Wzgórza Zamkowego”. Idea powstania parku etnograficznego zrodziła się w latach 60-tych z inicjatywy ówczesnej Dyrektorki Muzeum Okręgowego w Sieradzu Zofii Neymanowej.
- Pierwszym obiektem, jaki zrekonstruowano na terenie SPE był Dom Tkacza pochodzący ze Zgierza. Następnie, na terenie parku etnograficznego zrekonstruowano zagrodę Szczepana Muchy – rzeźbiarza ze wsi Szale. Zagroda ta pochodząca z przełomu lat 50 – 60-tych XX wieku znalazła swe miejsce w parku, ze względu na swe walory artystyczne. We wnętrzu domu, pracowni oraz ogrodzie znajduje się bogata kolekcja prac artysty z lat 1972-83 – opisują pracownicy Muzem.
Na uwagę zasługuje zagroda z przełomu XIX i XX wieku, zrekonstruowana na bazie obiektów pochodzących z różnych miejscowości, z zachowaniem układu typowego dla wsi sieradzkiej.
W jej skład wchodzą: chałupa szerokofrontowa z Sieradza – Męki z 2 poł. XIX wieku, stodoła z Rudy pochodząca z początku XX wieku, budynek inwentarsko–gospodarczy (obórka z wozownią) pochodzący ze wsi Wiertelaki gm. Brąszewice z przełomu XIX i XX wieku oraz sołek drewniany – “kumora” z około 1810 r. pochodzący z Brąszewic Zabrodzia.
Kolejnym elementem architektonicznym, który znajduje się na terenie SPE jest wiata ekspozycyjna, w której prezentowane są narzędzia rolnicze.
Sieradzki Park Etnograficzny jest czynny od maja do listopada, codziennie z wyjątkiem poniedziałków w godzinach:
wtorek – piątek od 10.00 do 15.30, sobota – niedziela od 10.00 do 17.00
Zagroda Ludowa (Lipce Reymontowskie)
Lipce Reymontowskie to miejscowość leżąca w powiecie skierniewickim. Mieszkał tu i pracował Władysław Reymont. Czerpał tam inspirację w trakcie tworzenia „Chłopów”, później nagrodzonych Nagrodą Nobla.
W Lipcach Reymontowskich możemy podziwiać Zagrodę Ludową, która powstała na terenie przyległym do Muzeum im. Wł. St. Reymonta.
Jej budowa obejmowała lata 2002-2003. Koncepcja utworzenia Centrum Reymontowskiego – Zagrody Ludowej była inicjatywą wypracowaną w czasie trwania Roku Reymontowskiego 2000.
- Na teren Zagrody Ludowej przeniesiono budynki dawnego budownictwa zagrodowego. Odtworzono dwa budynki mieszkalne (chałupy), budynek gospodarczy (oborę), stodołę oraz spichrz. Utworzenie „Centrum” – Zagrody Ludowej realizowane było przy współudziale środków otrzymanych w ramach kontraktu Województwa Łódzkiego w kwocie 150.000 zł, środków własnych gminy w wysokości 51.264 zł – opisuje Gmina Lipce Reymontowskie.
W realizację zadania włączyła się również miejscowa Fundacja im. Wł. St. Reymonta, która na ten cel przeznaczyła kwotę 37.600 zł (opracowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej oraz wykup od właścicieli budynków przenoszonych na teren Zagrody).
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.